Rynek Wrocław

Rynek we Wrocławiu określa się jako średniowieczny plac targowy. Urzeka bogactwem kolorów, wspaniałym ratuszem z doskonałymi zdobieniami i licznymi kamieniczkami. Niegdyś Henryk I Brodaty zatwierdził nowy, przestrzenny plan miasta z centralnym placem handlowym z prostopadłymi ulicami.

Rynek ma kształt prostokąta o wymiarach 207×172 m, powierzchnia wynosi 3,5 ha. Wzdłuż układu równoleżnikowego, przebiegają dłuższe boki placu. W południowo ? zachodnim narożniku Rynek łączy się z innym , mniejszym placem targowym, pl. Solnym, poprzez jego północną pierzeję, z wybiegającą na zachód ul. Ruską. W północno ? zachodnim narożniku Rynek łączy się z placem, który był niegdyś cmentarzem otaczającym kościół parafialny św. Elżbiety. Z narożnika tego wybiega na północ ul. Odrzańska, na zachód ul. Św. Mikołaja. Ze wschodu wychodzi ulica Wita Stwosza a z północy od Zamku ul. Kuźnicka.

Nowy Targ był dodatkowym miejscem handlu, lecz był on starszy od Rynku. Pierwsza zabudowa była z drewna. Murowane budynki powstały dopiero w drugiej połowie XIII w.

Towarem jakim handlowano było sukno, wyroby metalowe, tłuszcz, pończochy, a także galanteria skórzana. Na Rynku znajdowały się również dudy śledziowe, warsztaty szewskie i urzędy nadzorujące produkcję piwa. Pierwsza murowana budowla powstała z inicjatywy Henryka I Brodatego i były nią Sukiennice z 40 kramami. Zwartą murowaną zabudowę z gotyckim wystrojem fasad otrzymały Pierzeje w połowie XIV w. Zachodni plac zajmował targ wełny, a przed ratuszem wydzielono miejsce na targ rybny. Na placu północnym handlowano cukierkami, owocami, mięsem, łojem, chlebem oraz wyrobami z kości. Znajdowały się tutaj także budy nożowników. Wschodnią część Rynku zajmowały budy z rękawiczkami
i kapeluszami.

W 1945 r. poważnym zniszczeniom uległa większość zabytków. Ich odbudowa trwała do 1960 r. i uchodziła za jedno z najdonioślejszych osiągnięć polskich architektów i inżynierów.

Rynek wrocławski jest sercem miasta liczącego 635,2 tys mieszkańców. W pobliżu niego nadal przebiegają szlaki komunikacyjne, skupione sana nim placówki kulturalne i handlowe o ogólno miejskim charakterze. Wszystkie uroczystości Wrocławia, święta i imprezy organizowane są na Rynku. To właśnie tutaj przebywają najczęściej mieszkańcy, przyjezdni, a także turyści i goście Wrocławia. Często spotyka się tu ludzi , którzy przybyli, aby podziwiać ten zespół i jego zabytki.

Wśród wszystkich historycznych rynków w Polsce, Rynek Wrocław uznawany jest za największy i najpiękniejszy. Zachowanych zostało tutaj wiele elementów, które świadczą o rozwoju tego rodzaju średniowiecznych zespołów. Jeżeli chodzi o budynki i miejsca handlowe najwcześniej na Rynku powstał Dom Kupiecki . Był budynkiem mieszczącym pod jednym dachem wiele kramów, i w nim kupcy byli zobowiązani do sprzedawania towarów, z którego dochód został przeznaczany dla księcia. W południowej części rynku wznosiły się budynki Sukiennic, które przybrały kształt wydłużonych prostokątów ustawionych do siebie równolegle i rozsuniętych na szerokość wewnętrznego przejścia. Całość miała długość około 100m. W rzędzie północnym znajdowało się 21 kramów a w części południowej było ich 19. Na krótszych bokach, od wschodu i od zachodu znajdowały się wejścia. Na północ od Sukiennic , znajdowały się rzędy Kramów Bogatych. Na północ od kramów znajdowały się wydłużone budynki Smatruza. Wejścia były w ścianach szczytowych. Sprzedawano tam pieczywo, obuwie i wyroby ze skóry, a na piętrze także wełnę. Budynek został rozebrany przed 1824 r.

Między Kramami Bogatymi a Smatruzem znajdowały się dwa rzędy budek Płócienników, gdzie sprzedawano płótno surowe, wzorzyste i białe. Wokół zabudowy śródrynku znajdował się budynek Małej Wagi . Był on początkowo gotycki , przebudowany został w latach1521 ? 1522. Izby na piętrach miały funkcje sal wyszynku dla szlachty, kupców, mieszczan i służyły jako pomieszczenia giełdy.

Po przeniesieniu giełdy na pl. Solny budynki Małej Wagi zostały przekształcone w Dom Płócienników, który istniał do 1859 r. Na Rynku znajdowały się nie tylko budynki handlowe, ale poszczególne części placów pełniły określone zadania handlowe. Przed zachodnią elewacją Ratusza istniał Targ Rybny , który mieścił budy śledziarzy i solarzy.
W roku 1274 miastu nadano prawo składu, które zobowiązywało przejezdnych kupców do wykładania przewożonych towarów na określony czas. Służyła temu zachodnia część Rynku. Plac ten określano także, jako targ Wełny, ponieważ przejeżdżająca przez Wrocław szlachta wykładała tam bele z wełną.

Najliczniejsze budy handlowe znajdowały się we wschodniej części Rynku. Kramy mieli tutaj przed wszystkim partacze, białoskórnicy, pończosznicy, grzebieniarze, iglarze, kapelusznicy.

Autor: Joanna Kowalik

Literatura:
Jacek Bronowski, Przewodnik Kieszonkowy. Wrocław, Bielsko-Biała 2006, s. 19.
Olgierd Czerner, Rynek wrocławski, Warszawa 1977, s. 7.
J. Bronowski, Przewodnik Kieszonkowy. Wrocław, Bielsko-Biała 2006, s. 20.
Olgierd Czerner, Rynek wrocławski, Warszawa 1977, s. 7, 10-14.
Janusz Czerwiński, Wrocław. Przewodnik Turystyczny, Wrocław 2004, s. 70-71.
www.arthotel.pl/ CMS/ hotel/ historia/html
Olgierd Czerner, Rynek wrocławski, Warszawa 1977, s. 33-34.

Rate and write a review

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Rynek
Wrocław 11-400 Województwo dolnośląskie PL
Get directions